“Ik denk dat ik zo een tweehonderdtal chauffeurs de baan heb opgestuurd.”

Trainer Geert Aerts van Sociaal Fonds Bus & Car gaat met rust (of toch niet helemaal)

SECTOR

Op 1 maart 2026 zal het voor Geert Aerts (65) welletjes zijn geweest. De ervaren trainer bij het Sociaal Fonds Bus & Car gaat na een lange carrière met verdiend pensioen. Vele tientallen buschauffeurs die vandaag ons land doorkruisen, zijn door Geert gekneed in het vak. “Ik heb er plezier in om af en toe incognito met een ex-cursist mee te rijden. Die mannen en vrouwen doen dat altijd goed,” blikt Geert trots terug.

Eerst vrachtwagenchauffeur

“Eigenlijk was ik niet voorbestemd voor de autocarsector. Ik ben opgeleid als bouwkundig tekenaar en ben eerst met dat diploma aan de slag gegaan. In mijn vrije tijd reed ik veel met de motor en was ik erg geïnteresseerd in alles wat reed. In 1982 ben ik in het bedrijf van mijn schoonvader gestapt. Daar ben ik beginnen rijden met vrachtwagens met brandstoffen. Ik deed dat graag, maar het was zwaar werk. Ik klopte lange dagen. In 2000 was ik op. Ik sukkelde met rugklachten. Mijn dokter gaf mij het dwingende advies om minder belastend werk te zoeken.”

Van De Lijn naar het Sociaal Fonds

“Ik heb nog bureelwerk geprobeerd, maar dat was niet mijn ding. De microbe om te rijden verdween niet. In 2008 ben ik gestart als chauffeur voor De Lijn. Dat waren gesplitste diensten. Overdag was ik thuis en was ik bezig met het huishouden en mantelzorg voor mijn vrouw die ernstig ziek was. In 2011 nam ik deel aan het examen voor instructeur Zwaar Vervoer bij de VDAB. Ik kon er meteen starten. In 2013 ben ik overgestapt naar het Sociaal Fonds Bus & Car. Daar werd ik trainer voor de chauffeursopleiding. Dat zal ik blijven tot mijn laatste werkdag in maart 2026.”

“Ik moet mijn aandeel niet overdrijven. Voor een chauffeur speelt ervaring ook een belangrijke rol.”

Geert Aerts

Cursisten met ambitie

“Als trainer moet je van je cursisten perfectie nastreven. Zolang ze met jou op de baan zijn, kunnen ze fouten maken en kan je bijsturen. Maar daarna zullen ze er alleen voor staan. Daar moet je ze op voorbereiden. Ondanks die benadering denk ik niet dat ik streng ben. Ik heb nooit mijn stem verheven tegenover iemand. Maar buschauffeurs moeten wel professionaliteit tonen. Ze zitten in de vervoerssector waar stiptheid erg belangrijk is. Daar hamer ik op. Te laat komen kan niet. Nu moet ik zeggen, bij het Sociaal Fonds krijgen we ambitieuze cursisten. Die willen er voor gaan. Vroeger bij de VDAB passeerde er wel eens iemand die alleen kwam omdat hij door de RVA gestuurd was. Sommigen lieten zich vrijwillig buizen.”

Taalbarrière is soms een knelpunt

“In de afgelopen jaren heb ik mijn publiek erg zien veranderen. In tegenstelling tot vroeger bestaat het nu voor 80% uit mensen met een allochtone achtergrond. We móéten de chauffeurs vandaag ook in die groep halen. Ik kan met elk soort mens, welke achtergrond hij ook heeft, goed overweg. Maar er is vaak een taalbarrière en dat is een probleem. We verstaan elkaar, maar dat is nog iets anders dan alle nuances kunnen overbrengen zodat je er een goede chauffeur van maakt. Het gaat niet om de kunde of de techniciteit van deze kandidaten. Het is de taal die ons soms in de steek laat. Je kunt ze ook niet eerst op taalcursus sturen, want chauffeur is een knelpuntberoep. De sector kan niet wachten. Wie hier slaagt, heeft de volgende dag het werk uit te kiezen.”

95% cursisten slaagt

“Een goede chauffeur moet voor mij alle technische aspecten onder de knie hebben, stipt zijn, deftig voorkomen, want hij is het uithangbord van het bedrijf, en hij moet de bus en stuurpost netjes achterlaten. Ik schat dat 95% slaagt. Ik denk dat ik zo een tweehonderdtal chauffeurs de baan heb opgestuurd. Slechts twee keer heb ik gezegd dat we beter stopten, maar ik heb deze cursisten toch op weg in een andere richting gezet. Een persoon is nu taxichauffeur en de andere rijdt in de logistiek met een heftruck. Regelmatig zit ik incognito op een lijnbus met een chauffeur die ik opgeleid heb. Die mannen én vrouwen doen dat altijd goed. Dan ben ik trots. Al moet ik mijn aandeel niet overdrijven. Voor een chauffeur speelt ervaring ook een belangrijke rol.”

“Ik heb sinds mijn 19de met alle soorten voortuigen gereden, maar ik heb niet één ongeval gehad. Nooit!”

Geert Aerts

Geen dag tegen mijn zin gewerkt

“Af en toe krijg je iemand op cursus waar je meer inziet. Die geef ik de raad om zijn kennis zoveel mogelijk door te geven. Zo is er hier een jongen op zijn twintigste gepasseerd, waarvan ik meteen zag dat het een hele goeie kon worden. Vandaag is Siemen dertig en heeft hij tien jaar ervaring. Hij zal bij het Sociaal Fonds mijn opvolger worden. Ik ben daar blij om, want anderen passen omdat ze zelf te graag rijden. Wanneer ik op pensioen ga, zal ik 47 jaar gewerkt hebben. Ik heb vele jobs gehad, maar ik ben geen enkele morgen tegen mijn goesting gaan werken. Ik heb sinds mijn 19demet alle soorten voortuigen gereden, maar ik heb niet één ongeval gehad. Nooit! Daar ben ik écht fier op. Ik zal na mijn pensionering nog af en toe ritten rijden voor Rantour of De Decker-Van Riet. Ik doe dat al jaren en wil dat blijven doen. Rust roest immers. Ach, mijn zonen zeggen dat ik nog achter het stuur zal sterven. Wel, misschien gaan ze gelijk krijgen. En weet je wat? Ik zou dat niet erg vinden!”