“Mijn werkgever ziet me niet als een nummer”

Pascal Plenevaux ontving het Gouden Stuur

SECTOR

Het Gouden Stuur is een erkenning die chauffeurs te beurt kan vallen die minstens tien jaar trouwe dienst achter de rug hebben. Pascal Plenevaux uit Awans kreeg vorig jaar deze award toegekend. Hij werd genomineerd door zijn werkgever Autocars et Voyages Deblire uit Yvoir. “Deze erkenning bewijst vooral dat mijn werkgever mij niet als een nummer ziet. Dat vind ik erg belangrijk.”

Zelfstandige wordt buschauffeur

“Ik rij al zestien jaar met de bus. Ik kwam dus al een tijdje in aanmerking voor het Gouden Stuur. Maar zelf ben ik daar niet mee bezig. Het is Autocars et Voyages Deblire die mijn kandidatuur doorgegeven hebben. Dat vind ik een mooi gebaar. Dat bewijst dat ze mijn werk erkennen. Chauffeurs zijn voor hen geen nummer. Het hele team voelt aan als familie voor mij. Dat vind ik belangrijk.”

“Ik heb nooit voor een ander bedrijf dan Deblire gereden. Voordien was ik zelfstandige in een heel andere sector. Dat waren lange dagen. Er was nauwelijks vrije tijd. Nooit had ik een weekend vrij. Dat was moeilijk te combineren met een gezin. Ik heb mijn zaak toen bewust stopgezet en heb de overstap gemaakt naar buschauffeur. Sindsdien verdien ik minder, maar leid ik een kwaliteitsvoller leven. Daar kan ik mij perfect mee verzoenen.”

“Het liefst rij ik met kinderen met een beperking. ”

Pascal Plenevaux

Tijd voor hobby’s en vrijwilligerswerk

“Ook zestien jaar geleden was het niet zo moeilijk om een baan als chauffeur te vinden. Vrij snel kwam Autocars Deblire in het vizier. Ik heb zelf mijn rijbewijs geregeld en alle papierwerk in orde gebracht. Ik koos vanaf het begin voor schoolvervoer. Net omdat ik dan overdag veel tijd vrij had. Zo kon ik ook terug les volgen en tijd vrijmaken voor mijn passie: fotografie. Als voorzitter van de lokale afdeling van het Rode Kruis in Awans ben ik ook actief als vrijwilliger. Dat is perfect te combineren met schoolvervoer. Daarom neem ik ook geen extra ritten overdag aan.”

“Ik rij in de regio Luik twee schoolroutes met mindervalide kinderen. De helft van de bus is ingericht voor rolstoelen. Ik heb altijd met kinderen met een beperking gereden. Blinden, fysiek of mentaal mindervalide jongeren, het maakt mij niet uit. Ik help uiteraard om de rolstoel in de bus te rijden en te zekeren, maar je hebt met deze kinderen meer en een beter contact dan met andere.”

“Met mijn twee schooldiensten heb ik nog tijd over voor mijn hobby fotografie en vrijwilligerswerk.”

Pascal Plenevaux

Liefst met mindervalide kinderen

“Er is best veel lawaai of discussie op de bus. Maar als er eens iets uit de hand dreigt te lopen, dan weet je ook waarom. Je kent immers de achtergrond van elk kind. Op andere schoollijnen zijn er soms meer problemen dan op mijn dienst, hoor ik van collega’s. Door hun beperking gaan deze kinderen ook lang naar dezelfde school. Er zijn kinderen die ik van de kleuterklas tot het middelbaar vervoerd heb. Die ken je heel goed. Dat schept een band. Ook met de ouders trouwens.”

“Het Gouden Stuur is voor mij de erkenning dat ik voor deze job geschikt ben. Ik zou het zelf niet anders willen. Ik ben nu 55 en wil dit tot mijn pensioen blijven doen. Het liefst met dezelfde dienst, graag met kinderen mét een beperking. Uiteindelijk zie ik hen niet als een extra belasting. Integendeel, ze geven je veel terug. Alleen in de bochten moet ik uitkijken. Met die rolstoelen in de bus en kinderen die ook niet stilzitten, neem je die best niet te snel. Maar wees gerust, nog nooit is er op dat vlak iets misgelopen.”