Jonge 'welp' Kasper De Boeck (7) wil buschauffeur worden

ONDERNEMEN

“Mijn eerste woordje was bus”

Tom De Boeck (51) van Reizen De Boeck uit Berlare kan op beide oren slapen. Met zoon Kasper (7) staat er al een volgende generatie te popelen om het stuur van een van zijn bussen in handen te nemen. Dat zal nog wel zijn tijd duren, maar De Boeck junior blijkt nu al door het virus gebeten. “Ik kies zelfs al de kleuren van de letterstickers op onze bussen,” aldus Kasper.

Een dubbeldekker graag

Kasper De Boek: “Later word ik buschauffeur, zoals mijn papa. Ik ben geïnteresseerd in alles wat rijdt, maar bussen zijn mijn lievelingsvoertuigen. Ik vind ze mooi omdat ze zo groot zijn. Zodra ik 18 jaar ben, mag ik met een bus rijden. Als ik zou mogen kiezen, dan wordt het een dubbeldekker. Mijn papa heeft wel vier bussen, maar er is geen dubbeldekker bij. Daarom heb ik met Lego zo’n rode bus uit Londen voor hem gemaakt. Die staat sindsdien op het bureau van papa.”

“’s Morgens brengt papa me met de bus naar school. Wij zitten dan met twee alleen in zo’n grote bus.”

Kasper De Boeck

Ik heb al zelf gestuurd

“Ik denk dat het niet zo moeilijk is om met een bus te rijden. Ik ben er zeker niet bang voor. Een tijdje geleden had papa gezegd dat ik eens achter het stuur zou mogen gaan zitten. We zijn dan naar een afgesloten privéterrein gegaan. Ik zat op de schoot van papa en mocht sturen. Dat ging goed. Ik heb zelfs achteruit gereden. Mama was er ook bij en die had wel een beetje schrik. Ze was niet zeker of ik het wel zou kunnen. Maar het lukte best.”

Met de bus naar school

“’s Morgens brengt papa me met de bus naar school. Wij zitten dan met twee alleen in zo’n grote bus. Papa moet immers ook aan de school zijn, want hij rijdt elke dag met een klas naar het zwembad of de sporthal. Ook soms met onze klas. Ik vind het altijd stoer als mijn papa de chauffeur is. Er zijn wel chauffeurs van papa die verdere ritten rijden, maar hij blijft altijd dicht bij huis. Zo is hij ’s avonds ook altijd thuis. Zelf wil ik later wel verder rijden. Naar zee bijvoorbeeld. Dan kan ik ook naar het strand of een ijsje eten op de dijk.”

“Toen ik baby was, stond mijn verzorgingstafel aan het raam waar elke morgen de bussen vertrokken. Telkens als er een bus passeerde, zeiden mama of papa ‘kijk, de bus’.”

Kasper De Boeck

Ik speel altijd met bussen

“Toen ik baby was, stond mijn verzorgingstafel aan het raam waar elke morgen de bussen vertrokken. Telkens als er een bus passeerde, zeiden mama of papa ‘kijk, de bus’. Daarom kon ik eerder het woordje bus uitspreken dan mama of papa! Wanneer ik speel, heeft het ook bijna altijd met bussen te maken. Ik maak ze met Lego, knutsel er zelf in elkaar of teken ze. Ik heb met oma een maquette gemaakt met een garage waar al mijn bussen in passen. Zo wil ik dat later mijn eigen busbedrijf eruit ziet. Maar ik wil niet op een bureau werken, zoals papa vaak doet. Ook mama helpt soms met het maken van facturen. Maar ik niet. Dat lijkt me saai. Ik wil later alleen met een bus rijden.”